Wszystkie powieści Danielle Steel, jakie przeczytałam, opierały się na przeróżnych historiach kobiet. Mniej lub bardziej szczęśliwych, które same muszą zadbać o swój los. W przypadku tej historii jest troszkę inaczej. Tutaj to mężczyzna musi sobie poradzić ze swoim życiem po śmierci żony. Z pomocą przychodzi mu tragedia, która nawiedziła miasto. Zatrudnia stolarza, który staje się jego przyjacielem i dzięki któremu poznaje swoją sąsiadkę, która również ma podobny problem. I dalszej historii można się domyślić.

Po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów zaczęłam żałować, że w ogóle kupiłam tę książkę. Wywarła na mnie bardzo negatywne wrażenie. Lecz pomyślałam sobie, że gdy już wydałam na nią pieniądze, to przynajmniej muszę dobrnąć do końca. I żałowałam. Nie jest to historia wstrząsająca, która na długi czas pozostawia w czytelniku swój ślad i nie jest warta przeczytania. Jest bardzo tendencyjna i już na samym początku można przewidzieć, jak się skończy. Jest również przesłodzona, jak wszystkie ostatnie powieści tej autorki. Nie polecam książki, ponieważ uważam, że jest to strata i czasu, i pieniędzy.