Opowiadania zawarte w antologii "Cień wschodzącego słońca" łączy tematyka dotycząca okresu II wojny światowej.

Ōe Kenzaburō: "Zdobycz" ("Shiiku", 1958 r.)
W pewnej wiosce pojmany zostaje amerykański pilot, Murzyn, który zdołał się katapultować z zestrzelonego samolotu. Zakuty w łańcuchy i zamknięty w piwnicy, spędza swe dni jako więzień. Historia ukazana jest z perspektywy młodego chłopaka z wioski, który przynosi Murzynowi posiłki. Z początku więzień traktowany jest jak zwierzę, które trzeba "hodować" do czasu, aż urząd prefektury zdecyduje, co z nim zrobić. Jednakże decyzja nie nadchodzi, a wraz z mijającymi dniami dzieci zaprzyjaźniają się z Murzynem, spędzają z nim wolny czas, zaczynają traktować jak swojego. Jednakże, co się stanie, gdy władze przypomną sobie o czarnoskórym więźniu?

Umezaki Haruo: "Wiśniowa wyspa" ("Sakurajima", 1946 r.)
Bosman Murakami zostaje przeniesiony jako szyfrant na Sakurajimę. Z góry wie, że przydział ten oznacza prawie pewną śmierć. Na miejscu poznaje okrutnego chorążego Kirę i zafascynowanego pięknem zniszczenia obserwatora. Sam Murakami, sprowokowany pytaniem prostytutki bez ucha - "jak umrzesz?", zastanawia się, czy można umrzeć pięknie?

Hara Tamiki: "Kwiaty lata" ("Natsu no hana", 1947 r.)
Opowiadanie to jest relacją autora z jego ucieczki z ogarniętej chaosem i zniszczeniami Hiroshimy po wybuchu bomby atomowej.

Hayashi Fumiko: "Kości" ("Hone", 1949 r.)
Michiko straciła na froncie męża i teraz sama musi opiekować się chorym bratem, starym ojcem i swoją małą córeczką. Nie ma skąd czerpać środków do życia; prostytucja wydaje jej się jedynym możliwym rozwiązaniem.

Ibuse Masuji: "Dowódca" ("Yōhai-taichō", 1950 r.)
32-letni Okazaki Yūichi po powrocie z wojny oszalał. Wciąż zdaje mu się, że jest na froncie i wydaje rozkazy przypadkowym przechodniom. Staje się pośmiewiskiem okolicy, lecz nikt nie wie, co sprawiło, iż postradał zmysły. Przynajmniej do czasu, gdy w mieście nie pojawi się jeden z jego towarzyszy z czasów wojny.

Wszystkie opowiadania zawarte w zbiorze są bardzo ciekawe, choć według mnie najlepsze są dwa pierwsze. W "Sakurajimie" natkniemy się na niezwykle ciekawe postaci, natomiast "Zdobycz" świetnie ukazuje, jak bardzo potrafią zmieniać się zachowania ludzi w obliczu wojny i strachu. Jest to zbiór godny przeczytania, daje sporo do myślenia.