"Odgłos gromu" rozpoczyna się kilka lat po zakończeniu pierwszego tomu sagi. Syn Seana - Dirk ma obecnie dziewięć lat. Przez ostatnie pięć lat wychowywał się bez matki, która zmarła. Przebywając tylko w otoczeniu ojca i uwielbiających go zuluskich łowców, nabiera złych nawyków. Coraz częściej kwestionuje polecenia ojca, który musi podpierać swój autorytet chłostą.

Spotykamy Seana, kiedy wraca z buszu z wozami wyładowanymi kością słoniową. Jest grudzień 1899 roku. Po dotarciu do miasta nad rzeką Apies Sean przekonuje się, że wybuchła II wojna burska i on, jako Brytyjczyk, znajduje się na terytorium wroga. Dzięki znajomości z miejscowym kupcem udaje mu się sprzedać kość za ćwierć rzeczywistej wartości i bez wzbudzania podejrzeń opuścić miasto. W drodze do Natalu towarzyszy mu Ruth - krewna kupca, która mimo odmowy Seana uparła się z nim jechać.

"Odgłos gromu" to historia wojny widziana oczami brytyjskiego żołnierza. Wojny, w której krewny stawał przeciwko krewnemu, sąsiad przeciwko sąsiadowi, a wszystko to, jak zawsze, z powodu polityki. Sean w brytyjskim obozie, gdzie zgłasza się jako ochotnik, spotyka brata, choć żaden z nich nie przyznaje się do tego drugiego.

Książka opowiada także o losach Seana po wojnie, ziszczeniu jego marzenia o posiadaniu własnej farmy, potem zaś kolejnej odmianie losu. Ważnymi bohaterami są jego dwaj synowie: Dirk i Michael i ich rywalizacja o jego względy, tym ostrzejsza, że żaden z nich nie zdaje sobie sprawę, że są braćmi.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Wydaje mi się, że była nieco lepsza od poprzedniej części. Autor trochę mniej gnębi swojego głównego bohatera i może właśnie to wpłynęło na mój odbiór.

Wszystkim miłośnikom książek przygodowych "Odgłos gromu" z czystym sumieniem polecam :).


[prawie identyczną recenzję umieściłam na swoim blogu]