Nie sposób mówić o tej książce bez zaznaczenia wagi języka, jaki został stworzony przez autora (i tu szczególny ukłon w stronę Roberta Stillera, który znakomicie przełożył tę książkę). Zabiegi lingwistyczne tak subtelnie manipulują czytelnikiem, że do pewnego momentu utożsamiamy się z bohaterem-zwyrodnialcem. Zadziwiające.

Muszę przyznać, że czułam się głęboko zaskoczona zakończeniem (w filmie jest inne), dzięki któremu książka zyskuje - jakąś dodatkową (kto wie, czy nie najważniejszą) pointę.

Książki nie polecę miłośnikom Sienkiewicza.