Otóż, i to jest najważniejsza rzecz, którą chciałbym Państwu powiedzieć, jeśli zająłem się nauką, jeśli nawet wśród filozofów byłem zawsze obrońcą rozumu, to nie mimo tego, że jestem zakonnikiem, a właśnie dlatego, że nim jestem. Nie miałem zamiaru oddać się nauce. Gdy wstępowałem do zakonu, marzyłem o życiu misjonarza, ale zostałem filozofem, bo tego sobie życzyli moi przełożeni. Niektórzy łaskawi dla mnie dziennikarze pisali, że mam wiele różnych stron - jako filozof, pisarz, kierowca samochodowy, pilot i Bóg wie co jeszcze, ale w moim własnym rozumieniu jestem i od lat 50 byłem stale najpierw i przede wszystkim katolickim zakonnikiem, dokładniej dominikaninem. Mojemu zakonowi zawdzięczam prawie wszystko, co zdziałałem - między innymi ten drobny przyczynek, jaki zdołałem wnieść do nauki*.


---
* Józef Bocheński, "Wspomnienia", wyd. Philed, 1994.