Mimo że nie przepadam za opowiadaniami, chciałabym napisać parę słów o zbiorze opowiadań właśnie. Co więcej, chciałabym bardzo wszystkich zachęcić do sięgnięcia po ten zbiór, którego autorką jest Izabela Szolc - pisarka, nauczycielka kreatywnego pisania w szkole "Pasja Pisania", współpracująca z magazynem literackim "Bluszcz", gdzie zamieszcza swoje opowiadania i felietony.

Książka, którą mam przed sobą, nosi tytuł "Naga" - nie chodzi tu jednak o nagość fizyczną, chociaż w tekście są do niej nawiązania. Moim zdaniem, te opowiadania obnażają kobiecą duszę i psychikę. Bohaterki opowiadań znajdują się w różnych sytuacjach, są w różnym wieku, mają różne doświadczenia życiowe. Inspiracją dla autorki były postacie historyczne (np. Maria Skłodowska-Curie, św. Teresa z Ávili) jak również bohaterki literackie (Alicja czy Rapunzel, bardziej znana jako Roszpunka), ale pokazała je jako zwykłe dziewczyny, kobiety - takie, jakie spotykamy codziennie w szkole, pracy, na ulicy; takie, jakimi same jesteśmy. Nie spotkamy tu plastikowych laleczek Barbie, którymi bombardują nas reklamy, nie ma też wzorowych matek-Polek znanych z telewizyjnych tasiemców. Bohaterki książki przedstawione są realistycznie, a nawet naturalistycznie - lesbijka, ofiara gwałtu, narkomanka na głodzie, córka ponad wszystko nienawidząca własnej matki, zrozpaczona wdowa, kobieta zdradzona przez męża czy wreszcie mężczyzna, który psychicznie czuje się kobietą. Towarzyszymy im w mało komfortowych sytuacjach - w gabinecie ginekologicznym, na sali porodowej, w głuchej ciszy samotnego mieszkania czy w czasie spotkania ze "sponsorem". Widzimy ich emocje - smutek, rozpacz, rezygnację, ale też radość i bardzo kruche i ulotne szczęście. Ważną rolę w tych tekstach spełnia język - prosty, bez nadmiernej ilości środków stylistycznych. Sprawia, że bohaterki wydają nam się jeszcze bliższe i prawdziwe.

Książki, mim, że nie jest zbyt dużych rozmiarów, nie da się przeczytać w jedno popołudnie. Ja właściwie po każdym opowiadaniu musiałam sobie ułożyć w głowie swoje emocje, co więcej, szukałam we własnym życiu podobnych sytuacji, wyborów czy przeżyć lub zastanawiałam się, jak postąpiłabym, gdybym znalazła się na miejscu bohaterek.

Na koniec dodam, że książka o kobietach siłą niejako rozpędu skierowana jest do kobiet, jednak wydaje mi się, że jest to również pozycja dla mężczyzn. Nie wymagam, broń Boże, żeby utożsamiali się z bohaterkami tych opowiadań, ale może po lekturze uda im się lepiej rozumieć nas, kobiety oraz nasze decyzje i zachowania, które dla nich są bardzo często całkowicie irracjonalne.


[Recenzję umieściłam na moim blogu]