Książka Janusza Leona Wiśniewskiego pt. „Ukrwienia” to literacki obraz współczesności, w której człowiek jawi się jako jednostka zagubiona i pozbawiona wyraźnego celu. Bohaterowie opowiadań, zmagając się ze swoimi problemami, stają się dla narratora obiektem socjologicznej refleksji, która nierzadko zostaje podparta naukowym wywodem.

Tym, co uderza w tak prowadzonej narracji, jest przede wszystkim świadomość, iż bohaterowie stanowią reprezentację społeczności ludzkiej. Są przedstawicielami konkretnych środowisk i, co ważne, obnażają codzienność, w jakiej przypadło im żyć. Mężczyzna od lat bezskutecznie wyczekujący w hotelowym barze na swoją ukochaną czy podróżująca samotnie do Wiednia kobieta, dla której małżeństwo stanowi jedynie grę pozorów to osoby budzące w odbiorcy współczucie i świadomość uniwersalności ich doświadczeń. Co ważne, ich szare i monotonne życie, w którym nie ma miejsca na spontaniczność, sprawia, że są na swój sposób postaciami dramatycznymi.

Utrata podmiotowości oraz brak siły do walki o własne „ja” to cechy bohaterów książki Wiśniewskiego. Książki stanowiącej swoistą diagnozę kondycji człowieka naszych czasów.