Françoise Sagan należy do najbardziej popularnych pisarzy francuskich, jej najgłośniejsza chyba powieść „Witaj smutku” (1956) wyznaczyła ważny etap w europejskiej literaturze okresu egzystencjalizmu, czyli w epoce Camusa i Sartre’a. Najnowsza powieść Françoise Sagan, „Wszystkie drogi prowadzą do nieba”, przesycona sarkazmem i melancholią, liryczną drwiną, mówi o ulotności istnienia w sposób niezwykły:

„Zamilkli oboje jak ptaki, wiatr i słońce. Dzień zatrzymał się w miejscu. Na jasnej tafli letniego nieba jaskółki swym lotem kreśliły różne tajemnicze i zawiłe figury. (...) I widziało się, jak niemalże dotykając jakiejś przeszkody omijały ją z niedbałą swobodą, balansując na krawędzi życia i śmierci”.

[Gamma, 1992]