(W recenzji znajduje się kilka szczegółów dotyczących fabuły. Nie uważam, że są one najistotniejsze dla wymowy książki, ale osoby, które przyjemność czerpią z własnoręcznego zszywania wątków, nie powinny czytać poniższego tekstu).


Pisarz Nathan Zuckerman opisuje życie swojego sąsiada. Coleman Silk, 72-letni wybitny, emerytowany nauczyciel, przeżywa w 1998 roku romans z dużo młodszą sprzątaczką, Faunią. W tle rozgrywa się paralelna historia - skandalizujący romans Clintona z Moniką Lewinsky.

Narrator za pomocą retrospekcji odtwarza wydarzenia z życia Colemana; o źródle wiedzy Zuckermana czytelnik dowiaduje się na ostatnich stronach powieści.

Jakie tematy porusza Roth-Zuckerman, co stanowi główny przedmiot książki? Odpowiedź nie należy do najłatwiejszych. Spektrum problemów obecnych w "Ludzkiej skazie" przypomina mi w pewnej mierze twórczość Kundery. Myślę, że analiza porównawcza powieści tych dwóch pisarzy przyniosłaby ciekawe rezultaty.

Amerykanin niewątpliwie porusza kwestię konstruowania własnej tożsamości, próby ucieczki od zaszufladkowania, którego chcemy uniknąć. Problem granic poznania drugiego człowieka i niemożności obiektywnej oceny czyjegoś postępowania - bo kto jest ostatecznie czarnym charakterem: Coleman, który przez całe życie okłamywał swoją rodzinę, czy Les Farley, który zrujnował życie Faunii i (nieświadomie) doprowadził do śmierci kochanków? Zagadnienie odpowiedzialności za własne czyny, które - jak w Kunderowskich "Śmiesznych miłościach" czy "Żarcie" - często obracają się przeciwko nam: bo czy Coleman zostałby oskarżony o rasizm, gdyby wcześniej nie ukrył, że "jest czarny"?

Wszystkie kwestie przedstawione są na tle amerykańskich realiów drugiej połowy XX wieku, co stanowi dodatkowy walor poznawczy książki, szczególnie czytanej z perspektywy Europejki czy Europejczyka.