Mowa o "Muzeum niewinności" Orhana Pamuka.
Pierwsze 300-400 stron czytało się szybko. Dość klasyczna historia romansu, pokazana na barwnym tle kultury na tyle odmiennej od naszej, by na każdej stronie móc się dziwić jej osobliwościom.
Niestety, potem zaczyna się 300 stron nudy. Narrator staje się irytującym nudziarzem. W niczym już nie pomogą mu niestety ani barwne tło, ani gawędziarski styl.
Książkę zmęczyłam. Nie mogę powiedzieć, że jest słaba, bo mimo wszystko nie jest. Po prostu momentami irytuje...