O. Augustyn Pelanowski, paulin, kierownik duchowy, rekolekcjonista, zajmujący się publicystyką, malarstwem, napisał też kilka książek, z których chcę Wam przedstawić tę, pt. „Wolni od niemocy”.

W życiu każdego z nas pojawiają się czasem momenty krytyczne, które warunkują nasze późniejsze postrzeganie świata, ludzi, a także siebie samego. Pod wpływem trudnych doświadczeń z dzieciństwa czy też tych późniejszych - wiele naszych spostrzeżeń, relacji międzyludzkich ulega zachwianiu. W niesprzyjających warunkach życiowych i z powodu wielu ciężkich przeżyć często owe „zachwiania” są powodem niskiej samooceny, prowadzącej do stanu określonego przez o. Pelanowskiego mianem „pochylenia życiowego”.

Autor przytacza wiele fragmentów z Biblii, które można odczytać jako nawiązanie do opisanej sytuacji. Wśród nich centralnym punktem uczynił on przypowieść o kobiecie, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy[1].

Chcąc pokazać uzdrawiającą moc wiary i jej właściwości terapeutyczne, o. Augustyn Pelanowski bardzo szczegółowo analizuje poszczególne fragmenty Biblii obrazujące zniewolenie duchowe, odrzucenie społeczne, postawy wycofywania się, życia w niezgodzie z sobą samym. Wzbogaca je własnymi przemyśleniami, powstałymi zapewne w czasie towarzyszenia duchowego wielu osobom zranionym przez życie. Analiza przypowieści biblijnych rozbiera na czynniki pierwsze znaczenie nie tylko poszczególnych zdań, ale nawet imion i nazw miejscowości, bardzo plastycznie obrazując opisane sytuacje ze szczególnym uwzględnieniem emocji, jakie towarzyszą wspomnianemu „pochyleniu życiowemu”.

Są tu opisane historie ludzi, którzy przybyli do zakonnika, by uwolnić się od niemocy życiowej, paraliżującej i podporządkowującej sobie wszystkie ich działania. Wiele osób, których życie wypełniły: rozpacz spowodowana odrzuceniem przez najbliższych we wczesnym dzieciństwie, trudne relacje rodzinne, z którymi nie mogli sobie poradzić, czy inne bolesne doświadczenia – miota się w swoim zniewoleniu i niezadowoleniu z siebie. Z nimi właśnie współpracuje o. Augustyn, aby odblokować to, co je więzi.

Pod wpływem słów tego doskonałego kaznodziei możliwe jest zobaczenie wszystkich tych bolesnych wydarzeń w innym świetle. Autor uczy, jak wykorzystać swoje smutne doświadczenia i patrząc poprzez pryzmat wiary, przemienić je w pozytywy, czyli poczucie godności, zaufania do Boga i ludzi, wreszcie do siebie samego, pozbycia się lęku i niepewności.

„Wszyscy dążą do tego, co piękne, idealne, wybitne... Inaczej mówiąc, chcą stać po stronie Piłata, ale nie po stronie Jezusa.
Tymczasem boskość promieniowała z tego odartego z godności, poranionego, przeklętego człowieka.
Dlaczego Jezus to uczynił?
Żebyś nie musiał się potępiać za to, co miało miejsce w twoim życiu i co było ciemną stroną twojego losu”[2].

Dlaczego to takie ważne? Z psychologicznego punktu widzenia ciągle obwiniamy się za wszystko, nawet nie do końca sobie to uświadamiając. Kierujemy swą nienawiść jakby do wewnątrz, karząc się za to, że ktoś nas nie kocha, lekceważy, odrzuca, rani, że nie spełniliśmy wymagań. Takie wewnętrzne zranienia będące odpowiedzią na nasze przeświadczenie, że nie zasłużyliśmy na miłość czy szacunek drugiego człowieka, mogą objawić się w formie kompleksów, poczucia niższości, a w ciężkich i długotrwałych przypadkach - nawet depresji czy chorób autoimmunologicznych.

Dlatego tak ważne jest „przebaczenie sobie” i zaakceptowanie siebie ze wszystkimi wadami i ułomnościami, jakie mamy, abyśmy mogli wkroczyć w życie z podniesionym czołem i budować zdrowe relacje z otaczającymi nas ludźmi.



---
[1] Por.: Biblia, Łk 13, 10-17.
[2] O. Augustyn Pelanowski, "Wolni od niemocy", wyd. Pomoc Wydawnictwo Misjonarzy Krwi Chrystusa, 2011, s. 157.