Ostatniego dnia wojny Hans wraca do rodzinnego miasta. Tu spotyka kobietę, która, tak jak on, stara się pokonać trudności życia pośród gruzów zniszczonych domów. Pochłania ich codzienna troska o chleb i marmoladę, podczas gdy o jabłku można tylko pomarzyć, a opał trzeba ukraść. Świat, w którym z trudem zdobyty czterodniowy chleb smakuje słodko, a papierosa pali się na kilka razy. W tych warunkach między Hansem i Reginą powoli rodzi się miłość.

Chociaż Böll nie opisuje walki, widać tu wyraźnie destrukcyjny wpływ wojny na ludzi, obecne są ruiny i zniszczenia, słychać echo koszmarnych przeżyć, ale jednocześnie podziwiać można siłę i wolę życia człowieka, wiarę, że będzie lepiej, że warto związać się z kimś, aby dzielić trudy i radości życia.

Powieść ta nie została wydana za życia autora, dlatego jest w niej sporo miejsc niedopracowanych. Mimo to czytałoby się ją dobrze, gdyby w polskim wydaniu (w serii Vademecum Interesującej Prozy) zrobiono nieco staranniejszą korektę - niestety duża ilość literówek i innych błędów odbiera część przyjemności z lektury.