W "Krzemieńcu. Opowieści o rozsądku zwyciężonych" Ryszard Przybylski sięga do roku 1805, kiedy to Tadeusz Czacki, przy współudziale Hugona Kołłątaja, założył Liceum Krzemienieckie. Szybko stało się ono ośrodkiem życia umysłowego i ostoją polskości, a sam Krzemieniec zaczął dzięki niezwykłej szkole rozkwitać, stając się naukową i kulturalną stolicą Wołynia. Nieznane wcześniej miasto zaczęto nazywać wołyńskimi Atenami. Autor kreśli barwną panoramę ówczesnej kresowej mentalności i obyczajowości, jednak głównym bohaterem jego intrygującej powieści pozostaje samo liceum - jego Ojcowie Założyciele, profesorowie, społeczność uczniowska, struktura, a także fety i zwyczaje. A wszystko to nieodłączne od tragiczno-ironicznych zawirowań historii, które zdecydowały zarówno o narodzinach, jak i o późniejszej klęsce szkoły.

[Sic!, 2004]