Tytułowy namiot symbolizuje schronienie przed nieznanym światem i jego zagrożeniami, wobec których każdy jest bezradny. W pozostałych trzydziestu pięciu drobnych formach literackich opublikowanych już wcześniej, tu zaś zebranych w spójną całość - krótkich opowiadaniach, miniaturowych przypowieściach, zapiskach, refleksjach, napisanych prozą poematach oraz kilku wierszach - Atwood podejmuje rozważania tym, co jest uniwersalne i historycznie unikatowe; o sławie i odpowiedzialności, o walce płci, o starości, sensie życia, przemijaniu i prawdzie; wreszcie o roli pisarza w kulturze. Można je porównać do lustra odbijającego z zimną precyzją czasy, w których żyjemy.


"Zwięzła i jadowita, mistrzyni żartu opowiadanego z kamienną twarzą i precyzyjnej satyry, Margaret Atwood raczy nas swym krótkim monologiem. (...) W sposób perfekcyjny poddaje drobiazgowej analizie naszą skłonność do postrzegania świata w kategoriach »my« i »oni« oraz naszą niechęć do uświadomienia sobie degradacji otoczenia".
"Booklist"

"Ta niewielka książeczka powinna spodobać się każdemu, kto ceni cierpkie i poniekąd zjadliwe spojrzenie na nas, na społeczeństwo".
"School Library Journal"

[Dom Wydawniczy Bellona, 2007]