Nowa "Diuna" w księgarniach = bieg do tychże przybytków. Czy i tym razem kupiłem prawdziwy hit z mojego ukochanego uniwersum?

Pomimo najszczerszych chęci nie mogę tego przyznać. Jak wiadomo, duet autorów stara się wypełnić luki w uniwersum Diuny i o ile dotychczas zawsze doskonale trafiał z tematyką, o tyle tym razem nie wyszło.

Poznajemy dalsze losy nastoletniego Paula Atrydy - dowiadujemy się, dlaczego ma tak wybitne zdolności wpływania na tłumy, ale czy ktoś się nad tym zastanawiał? Prawdopodobnie nie. Autorzy przybliżają nam również postać Bronsa Verniusa. Też wam to nic nie mówi? Już "Paul z Diuny" zdawał się kończyć wątek Ixa i rodu Verniusów, ale Herbert i Anderson pokusili się o rozszerzenie go o kolejne pokolenie.

Główną bohaterką "Wichrów" jest Jessika. Nie jest to niespodzianką, 16 już tom "Diuny" zapowiadany był pod tytułem "Jessica of Dune". Poznamy jej drogę ku zdradzie ideałów Bene Gesserit, niestety ten wątek jest niedopracowany, bo pojawił się nowy rodzaj sióstr (Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu), co wydaje się niepotrzebnie komplikować uniwersum.

Książka ma 500 stron, a rozkręca się przez pierwszych 250. To właśnie sprawiło, że dałem jej relatywnie niską ocenę. Jedną z nielicznych scen godnych zapamiętania jest... ta zapisana wewnątrz okładki. Doprawdy mistrzowski zabieg marketingowy. Tak samo jak naga kobieta na okładce (wyd. Rebis, 2011).

To wciąż godna polecenia pozycja z uniwersum Diuny, ale myślę, że fanom cyklu nie trzeba tego powtarzać.


[Recenzję opublikowałem również na swoim blogu]