Louis Aragon (ur. w Paryżu w 1897 r.), poeta, powieściopisarz, eseista, swoją drogę literacką rozpoczął debiutem poetyckim "Feu de joie" ("Ogień radości") w 1920 r., wydając następnie dwie powieści: "Anicet" i "Paysan de Paris" ("Wieśniak paryski").

Od buntu przeciwko światu mieszczańskiemu przechodzi Aragon do krytyki urządzeń politycznych i społecznych i w 1927 r. wstępuje do Komunistycznej Partii Francji. Podczas okupacji bierze udział w Ruchu Oporu i uprawia ożywioną działalność literacką, łącząc lirykę miłosną z nurtem patriotycznym, nowoczesność formy z narodowymi tradycjami poetyki francuskiej.

Niezwykle bogaty dorobek artystyczny Aragona obejmuje kilkadziesiąt pozycji z zakresu poezji, prozy, eseistyki itd. W przekładach polskich ukazały się m.in. poemat "Elza", 2 cykle powieściowe: "Świat rzeczywisty" i "Komuniści", powieść "Wielki tydzień".

Powieść "Dzwony Bazylei" jest pierwszą powieścią cyklu "Świat rzeczywisty", poświęconego przemianom dokonującym się w społeczeństwie francuskim XX w. (kolejne pozycje: "Piękne dzielnice", "Pasażerowie z dyliżansu" oraz "Aurelian").

[Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1966]