Zanim Carlos Ruiz Zafon zasłynął jako autor dwóch bardzo poczytnych powieści: "Cień wiatru" i "Gra anioła", miał już na swoim koncie cztery inne książki, które jednak nie przyniosły mu światowego rozgłosu. Popularność zyskana dzięki wspomnianym wyżej tytułom stała się okazją do przypomnienia innych powieści tego autora. "Pałac Północy" jest drugą książką w jego dorobku i zdecydowanie różni się od późniejszych bestsellerów. Mając tego świadomość, Zafon już na początku powieści we wstępie zaznacza, że w ręce czytelnika oddaje tym razem zupełnie inną książkę. Po pierwsze jest to powieść pisana o młodzieży i dla młodzieży, choć pisarz ma nadzieję, iż przypadnie do gustu także starszemu czytelnikowi. Po drugie twierdzi, że należy zaliczyć ją do gatunku fantastyki. Odmienne jest też miejsce, w którym autor umieścił akcję swojej powieści. Tym razem nie spotykamy bohaterów na ulicach Barcelony, ale w o wiele bardziej egzotycznej Kalkucie.

Kilku wychowanków domu dziecka, w dniu osiągnięcia pełnoletniości, po raz ostatni wybiera się do tytułowego Pałacu Północy na tajne zebranie. Zabierają oni ze sobą także dziewczynę o imieniu Sheere, która zdradza im pewien sekret z przeszłości. Przyjaciele postanawiają rozwiązać tę zagadkę. Powoli odkrywając przerażającą tajemnicę sprzed lat, bohaterowie trafiają na opuszczony peron, na którym pojawia się płonący pociąg widmo, a na ich drodze staje morderca, którego nie będzie im łatwo pokonać. (...)

Zapraszamy do zapoznania się z całością recenzji w magazynie BiblioNETkowym "Literadar":

Autor recenzji: Iwona Kosmala

Recenzja ukazała się w magazynie BiblioNETkowym Literadar (nr 12)