Wiem, wiem zachwycałam się Ake Edwardsonem. Ale naprawdę pierwsze dwie książki o Eriku Winterze były świetne. Teraz już są tylko i wyłącznie schematyczne, czytam z przyzwyczajenia bo to seria jest. Znowu pali corpsy, znowu słucha Coltrana, jedzie do Szkocji fakt, ale sprawa którą prowadzi nie była dla mnie interesująca, co więcej przewidywalna do bólu. Już bardziej mi się podobał wątek Anety Djanali i Haldersa, aczkolwiek też intryga najwyższych lotów nie była. Dobrze, że to tylko 10 książek jest w sumie, bo więcej bym chyba nie zniosła. A nie lubię przerywać serii w połowie:) Ot taki charakter:)