Straszna książka, nie pod względem literackim, ale treść jest straszna. Najgorsze jest to, że ten horror jest rzeczywistością, codziennością dla niektórych ludzi. Ta powieść śniła mi się po nocach i nie dawała spokoju w ciągu dnia. To bardzo smutna książka i bardzo poruszająca.

Dlaczego jest tak, że niektórym ludziom życie układa się w miarę dobrze, a oni nie potrafią docenić życia i narzekają, widzą tylko braki, chcieliby więcej. A mają dużo. A inni nic nie mają, nawet nadziei, tylko ból i... dziecko. "Chwast" to Agatka, córka Hanki. Agatka jest niepełnosprawna i dlatego jest chwastem. Taka niechciana roślina, której ziarenko powinno było zostać usunięte, zlikwidowane, wyskrobane. Ale jakimś cudem nie zostało i oczywiście to wina Hanki. Matki. Czy w chwaście nie można dostrzec piękna? Można! Trzeba tylko chcieć, ale nikt nie chce, oprócz Hanki. Hanka kocha swoją córeczkę tak bardzo, że postanawia ją zabić. Aby dowiedzieć się, jak doszło do tak radykalnej decyzji, trzeba poznać tragiczną historię Hanki i Agatki. Trzeba przeczytać tę książkę Iwony Banach! Tylko błagam, nie oceniajcie za wcześnie! Nie oceniajcie ze swojego punktu widzenia. Nie mówcie: "co to za matka?!", "jak ona może?!", bo to za proste. Najpierw poznajcie, zastanówcie się, a potem ewentualnie oceńcie.

Straszna książka. Napisana krótkimi, ostrymi jak nóż zdaniami, które wbijają się do mózgu i dlatego pozostawiają taki ból i głęboki ślad.


[Recenzję opublikowałam również na stronie internetowej księgarni Merlin]