Nie mogę wyjść z zachwytu nad tą powieścią.

„…Jak na zawołanie minęła go karmiąca matka z dzieckiem zawiniętym w czarne łachmany i Yossarian miał ochotę ją również uderzyć, gdyż przypominała mu o bosym chłopcu w cienkiej koszuli i w cienkich, postrzępionych spodniach i o całej drżącej, ciemnej biedocie tego świata, który nigdy jeszcze nie zapewnił dość ciepła, żywności i sprawiedliwości swoim mieszkańcom, poza garstką ludzi przemyślnych i pozbawionych skrupułów. Co za cholerny świat!”*

O czym jest ta książka? O wojnie?

Dla mnie ta książka jest generalnie o życiu. W świecie przepełnionym małostkowością, fałszem i chciwością człowiekowi nie pozostaje nic innego, jak tylko się śmiać.

Nie mam wystarczająco jasnego umysłu i zasobu słów, żeby to odpowiednio przekazać, więc nawet nie będę próbował - napiszę tylko, że najprawdopodobniej lepszej książki już w swoim życiu nie przeczytam. Chwała Hellerowi!


---
* Joseph Heller,"Paragraf 22", przeł. Lech Jęczmyk, wyd. PIW, 1975, s. 503.