Krystyna Mazurówna to przede wszystkim... hmm, co pierwsze? Matka, kobieta, tancerka, wariatka sceniczna, prekursorka, handlarz nieruchomości, córka matematyka, rewolucjonistka, niespokojna dusza papugi w ciele wróbelka?

Zasiadłam do czytania jej książki na fali popularności programu "Got to Dance", gdyż szalenie mnie ta kobieta inspiruje. Zawsze gdy ją gdzieś widzę, mam ochotę malować (choć nie potrafię), szyć (mimo iż nie mam maszyny), pisać, tańczyć, i mieć wszystko i wszystkich gdzieś.

Życie miała niełatwe, chorowała, była wiecznie inna, niezrozumiana, musiała się rozpychać swoimi małymi łokciami, udowadniać, że umie, choć nie zawsze to była prawda, słowem - musiała mościć się w świecie, który chciał ją wyrzucić poza nawias. Ona zamiast pytajnikiem, stała się wykrzyknikiem i mam nadzieję, że tak właśnie się podpisuje - z wykrzyknikiem, jako ptak, który ponad to, co wypada (a jej nic nie wypada, wszystko trzyma umiejętnie w rękach) oraz "powinno się" wyniósł się do poziomu artyzmu i sztuki wyzwolonej w tańcu. Prawdopodobnie gdyby zajęła się muzyką, filmem, poezją - wyszłoby jej równie zacnie.

Polecam ze szczerego serca osobom, które poczuły niemoc do działania - podnosi jakieś 20 cm nad ziemią i dodaje nieco do paska energii :).