U kresu XX wieku, którego katastrofy i okrucieństwa osłabiły ludzką odwagę nadziei, postęp nauki tak pogłębił naszą wiedzę o tajemnicach życia, że z pewnością niebawem w laboratorium zostanie stworzony materiał genetyczny zdolny do samoreprodukcji. Steiner w "Gramatykach tworzenia" stara się wyartykułować naszą obecną sytuację, badając zawiłe relacje między tworzeniem i odkrywaniem, zachodzące w literaturze i nauce, w muzyce i matematyce. Wyjaśnia, jak radykalnie zmieniają się za sprawą elektronicznych mediów nasze sposoby komunikowania się i ustanawiania znaczeń. Pokazuje, jak zmieniony status śmierci - z jednej strony odzieranej z dramatyzmu przez techniki medyczne i anestezjologię, z drugiej coraz bardziej przypadkowej i rutynowej - zmusza do nowego pojmowania "łaskawego daru zrozumienia". Problemy stawiane przez Steinera są palącymi kwestiami współczesności, a za jego argumentacją - jak zawsze - stoi imponująca erudycja.

[Zysk i S-ka, 2004]