Spotkałem Larry Grobela w 1979 r. Oczywiście na początku miałem wobec niego ograniczone zaufanie, jak do każdego dziennikarza. Ja w tym czasie nie udzieliłem jeszcze żadnego wywiadu. Od tamtych lat poznałem go bardzo dobrze, przeżyliśmy wspólnie wiele wzlotów i upadków, sytuacji zarówno fantastycznych, jak niewiarygodnych. Nasza przyjaźń przetrwała wszystko. I za to jestem mu bardzo wdzięczny.

Zanim wyraziłem zgodę na nasz pierwszy wywiad, przeczytałem jego rozmowę z Marlonem Brando przeprowadzoną na wyspie Marlona na Tahiti. Byłem pod wielkim wrażeniem. Znając tak dobrze Marlona wiedziałem, że jeśli on polubił Larry’ego i mógł z nim tak otwarcie rozmawiać, ja też będę w stanie się przed nim otworzyć…

[...]

Wciąż zastanawiam się, dlaczego tak łatwo jest mi z nim rozmawiać i zwierzać mu się. Tak sobie myślę, że chyba właśnie to jest jego talent.

Znamy się z Larrym bardzo dobrze (jeśli w ogóle ludzie mogą się naprawdę poznać). Wielokrotnie wybaczaliśmy sobie błędy. Wybaczyłem mu, że napisał tę książkę i mam nadzieję, że on wybaczy mi tę przedmowę.


---
* Al Pacino, "Parę słów od Ala Pacino", [w:] Lawrence Grobel, "Al Pacino", przeł. Ernest Bryll, Magdalena Bryll, wyd. Axis Mundi, 2007, str. 14.