"Pamiętnik narkomanki" opowiada o autentycznych przeżyciach jego autorki, Barbary Rosiek. Uważam, że doskonale opisuje cały mechanizm uzależnienia i leczenia: od pierwszego wzięcia narkotyku do całkowitego wyleczenia, chociaż może o całkowitym wyleczeniu mówić nie powinniśmy. Ukazuje lata kłamstw i przestępstw, bo nie ma chyba rzeczy, której nie zrobiłby narkoman na głodzie, walki i ponownych upadków. Pobyty w szpitalach psychiatrycznych, na odtruciu, w więzieniu, i pierwsze kroki po odzyskaniu wolności kierowane do "chaty" - po narkotyki.

Książka wciągnęła mnie od początku i postanowiłam czytać dalej. Bardzo podoba mi się cała pierwsza część. Mam tu na myśli akcję do momentu kolejnej próby samobójczej bohaterki, dnia ukończenia 21 roku życia - 25 czerwca 1980. Natomiast w drugiej części nie podoba mi się, że autorka pisze tak lakonicznie o swoim bólu, chęci sięgnięcia po narkotyk.

Przeczytałam "Pamiętnik narkomanki" po raz drugi i na pewno nie ostatni, gdyż jest to jedna z tych książek, do których się wraca. To świetna lektura nie tylko dla młodzieży i gorąco ją polecam!