Zacznę od tego, że już od jakiegoś czasu obserwuję bum wydawniczy na romanse erotyczne. Nie wiem, czy jest to potrzeba "zaglądania" do cudzych sypialni, czy po prostu sposób na odstresowanie się i odskocznia od życia w ciągłym pędzie, jakie jest nam narzucane w dzisiejszych czasach. Gdziekolwiek popatrzysz, z każdej strony atakuje "Grey", z kimkolwiek rozmawiasz, wszyscy - nieważne, nastolatki czy emeryci; szczególnie kobiety - mówią o "Greyu". Więc i ja poddałam się tej manii, ale już po "Pięćdziesięciu twarzach Greya" powiedziałam sobie: nigdy więcej. Jednak w moje ręce wpadł "Dotyk Crossa". Tym razem byłam już mocno sceptyczna, ale kierując się zasadą, że nie krytykuje się czegoś, czego się nie czytało - wzięłam się do lektury.

Tak zaczęła się moja przygoda z "Crossem". Pozornie jest to powieść, jakich wiele. Ona zaczyna karierę w wielkim mieście. W pierwszy dzień spotyka jego. On jest doskonały, piękny, pełen magnetyzmu i zwierzęcej drapieżności. Historia toczy się dalej dość utartym torem. Oczywiście jest wiele szczegółowo opisanych aktów seksualnych, w opisach trafiło się kilka wulgaryzmów. Ale nagle fabuła zaczyna się rozwijać i wciąga czytelnika jak do głębokiej studni. To, co wydawało się powierzchowne, staje się czymś o wiele wartościowszym. Obserwujemy relacje dwojga ludzi, którzy pomimo młodego wieku są już mocno poranieni przez życie. Widzimy, jak próbują nawiązać relacje i zbudować związek.

Dzięki temu moje negatywne nastawienie zmieniło się diametralnie. Obecnie nie mogę się już doczekać drugiego tomu tej fascynującej powieści, w której nigdy nie wiadomo, co wydarzy się za chwilę. I gdzie bohaterowie żyją w bezustannym wirze, wciągającym nic niepodejrzewającego czytelnika.