Książka ta po raz pierwszy ukazała się w 1927 r. w Lipsku, a tytuł oryginału brzmiał"Der heligie Teufel und die Frauen" O dziwo od razu odbiła się szerokim echem w świecie literackim, czego odbiciem bało kilka tłumaczeń i wznowień. Powodów należy chyba szukać w barwnym i sugestywnym opisie życia Grigorija Rasputina przedstawionego na tle ogólnych uwarunkowań historycznych Rosji na początku XX wieku. W podobny sposób potraktowane jest również otoczenie Rasputina. Autor w swoim opisie opiera się często na relacjach w oparciu o dokumenty żródłowe, a także śledząc losy swojego bohatera niejednokrotnie zamienia się w socjologa i psychologa i odsłania motywy jego postępowania, również te najbardziej tajemnicze. Ten sposób opisu nadaje powieści walorów beletrystycznych. Polski przedład W. Bernarda pochodzi z 1932 roku i podobno nie różni się od wersji oryginalnej.O interesującym spojrzeniu na postać Rasputina przez autora, czytelnik może przekonać się w trakcie czytania. Zaletą książki jest oryginalność inerpretacyjna, która przejawia się w sposobie zrozumienia fenomenu Rasputina nie tylko człowieka z czarnym charakterem, który jest symbolem moralnej degrengolady,ale również człowieka o nieprzeciętnych właściwościach nadprzyrodzonych.Rasputin u jednych budził zgrozę i zdumienie u innych miłość i przywiązanie. Nie brakowało również takich, którzy przypisywali mu nienawiść i zbrodnicze instynkty.Oprócz opisów Rasputina czytelnik odnajdzie również opisy dworu carskiego upadającej już wówczas Rosji carskiej Romanowów.Książka zawiera 14 rozdziałów i liczy 369 stron.