Opowiadanie to bardzo niezwykła forma literacka. Na kilkunastu stronach znajdujemy to, co niektórzy, nawet wybitni pisarze serwują nam w obszernych tomach. Każda książka ma (a przynajmniej mieć powinna) morał i jakiś sens, nie zawsze ukazany jednoznacznie. Opowiadania są fascynujące, gdyż bez takiego przesłania byłyby jedynie potokiem nic nieznaczących słów.

Skoro wymyśliłam sobie taką definicję tego gatunku, dlaczego Carollowskie opowiadania przypadły mi do gustu? Obfitują one w dziwaczne sytuacje, które wydają się czasami tak absurdalne, że próżno szukać w nich sensu. Kto nie zna stylu Carrolla, na pewno będzie zaskoczony, ale właśnie dzięki tym fantastycznym "wkładom" utwory tego autora obdarzone są takim urokiem i magią.

Mężczyzna zamieniający się w gołębia, człowiek szukający ukojenia po rozstaniu w zabawie pacynkami, tytułowa kobieta, która poślubiła chmurę - we wszystkich tych postaciach i sytuacjach można dostrzec jakieś analogie do życia przeciętnego człowieka. Poszukiwanie sensu życia, zazdrość, niedoceniona miłość. Te problemy i wiele więcej poruszył Carroll w opowiadaniach z tego zbioru.

Elementy fantastyki nie powinny nikogo zniechęcać, nawet antyfanów tego gatunku, którzy czytając o magicznych pomieszczeniach doznają nagłych skoków ciśnienia. Czasami warto sprzeniewierzyć się swoim przyzwyczajeniom i sięgnąć po coś odmiennego, nie tak oczywistego i jednoznacznego.

Polecam.