Zagadnienie miłości wydaje się tematem wyeksploatowanym na różne sposoby. Wiele osób uważa, że podejmowanie rozważań o miłości we współczesnych książkach graniczy z kiczem i banałem. Jednak Éric-Emmanuel Schmitt wałkuje te temat w każdej swojej książce, wciąż od nowa i wciąż ze wspaniałym rezultatem. Autor przedstawia miłość niebanalnie, głęboko, wielopłaszczyznowo; w „Intrygantkach” dodaje nutę filozofii, zestawia Boga z Freudem, prowadzi debatę z filozofią oświecenia, prezentuje odwieczny konflikt serca i rozumu. Tym razem Schmitt porzucił powieść i sięgnął do formy już zanikającej – dramatu. Być może jest to ukłon w stronę przeszłości, może podobnie jak wartości ukazane w treści. zmusza nas do refleksji nad tym, co za sobą zostawiamy, nad rolą we współczesnym świecie materializmu i racjonalizmu, które przyćmiewają wyższe wartości, każą nam o nich zapomnieć. Całość prezentuje się rewelacyjnie. Książka wspaniała, porywająca, kończy się ją w mgnieniu oka.

Bardzo polecam!