Powieść, ku mojej radości, stara się przedstawiać obiektywnie losy bohaterów zesłanych na Syberię. Bez demagogii itp. Jednak uderzyła mnie od początku koszmarna jakość wydania. Zapewne wydawca nie dopuszcza istnienia języka rosyjskiego i dlatego rosyjskie słowa na siłę są pisane fonetycznie po polsku. Brrr... Wielu Polaków zna rosyjski i takie pisanie jest zupełnie zbyteczne. Wręcz trąci zoologiczną rusofobią. Dla mnie takie traktowanie, nawet bardzo nielubianego języka jest niewybaczalnym błędem i dlatego wydawnictwo otrzymuje ode mnie ocenę ZERO. I nieprędko otrzyma wyższą. O rusycyzmach już nie będę wspominał. A jest ich sporo.
Wiem, czepiam się i zrzędzę. Ale już taki jestem.
W wielu książkach występują, czasem nawet spore, fragmenty pochodzące z języków obcych i jakoś nie przeszkadzają, nawet gdy są pisane w oryginale. Jako przykład pierwszy z brzegu weźmy choćby początek powieści Wojna i pokój (Tołstoj Lew). Mam wydanie rosyjskie z czasów bardzo zamierzchłych i jakoś język francuski nie "gryzł" wydawcy...
W polskim wydaniu książki Kronika dni oblężenia: Wrocław 22 I - 6 V 1945 (Peikert Paul) nie przeszkadzało niemieckie nazewnictwo ulic, zaś na końcu książki jest spis pozwalający na ustalenie dzisiejszej nazwy. I wcale nie jest to wydanie najnowsze. Mam pierwsze nasze wydanie.
W Imię róży (Eco Umberto) jest sporo łaciny i jakoś wydawcy nie przyszło do głowy zastępować tych fragmentów zapisem fonetycznym. Tylko wydawca "Syberiady polskiej" usiłował być świętszym od papieża...