Na wstępie chciałabym powiedzieć, że polski tytuł książki "Katarzyna Wielka. Gra o władzę" wprowadza czytelnika w błąd. Oryginalny tytuł to "Pałac zimowy", ale najwyraźniej ktoś w wydawnictwie (Znak, 2012) wpadł na pomysł zwiększenia sprzedaży poprzez skojarzenie z popularną "Grą o tron". Ta manipulacja jest, moim zdaniem, bardzo nie w porządku, ponieważ powieść NIE JEST o Katarzynie Wielkiej. Centralna jej bohaterka i zarazem narratorka bowiem to fikcyjna postać - Warwara, która trafia na dwór carycy Elżbiety i dzięki szybkiemu zorientowaniu się w intrygach pałacowych staje się zauszniczką najpierw tej carycy, a potem przyszłej, czyli Katarzyny. Fabuła w gruncie rzeczy dotyczy głównie jej losów na tle wydarzeń historycznych.

Powieść czyta się szybko, bo jest napisana bardzo prostym językiem i wydrukowana dużą czcionką. Potraktowałam ją zatem raczej w kategoriach rozrywkowych. Niestety oczekiwałam czegoś nieco wyższych lotów, a także, z powodu zasugerowania się polskim tytułem, innej treści, więc nie ukrywam swojego rozczarowania. Z plusów – książka pobudziła moją ciekawość postaciami Elżbiety, Piotra i Katarzyny, którymi do tej pory zupełnie się nie interesowałam.

Jeśli więc ktoś oczekuje lekkiej powieści o autentycznych historycznych postaciach, to jak najbardziej polecam. Ale z zastrzeżeniami, które wyraziłam powyżej. Ja dałam ocenę "4" za parę godzin relaksu w czasie obcowania z książką.