Psychologiczno-obyczajowa powieść "Sędzia" jest książką o miłości, o miłości jako jednej z podstawowych wartości wyznaczających sens ludzkiego życia. Autorka wyraża przekonanie, że niezależnie od koniecznych i nieuniknionych przemian społeczno-obyczajowych istnieją trwałe i niezmienne wartości moralne, w obronie których stają zarówno starzy, jak i młodzi, znajdując wspólny język niejako ponad "przepaścią" dzielącą pokolenia.

Książka przedstawia dramat młodego małżeństwa, pokazanego jednak nie bezpośrednio, ale poprzez odczucia i reakcje dorosłego środowiska, a zwłaszcza tych, którzy, jak sędzia czy sprzątaczka Rozłucka, z widzów stają się głęboko zaangażowanymi uczestnikami tego dramatu.

[Iskry, 1979]