Jan Karski, urodzony w 1914 r., jest profesorem amerykańskiego Georgetown University. Przed wojną ukończył Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując stopień doktora prawa i doktora nauk dyplomatycznych. Po uzupełniających studiach w Niemczech, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii, w latach 1936-1938, wstąpił do polskiej służby dyplomatycznej. W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany i w czasie kampanii wrześniowej został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną. Po ucieczce z obozu w listopadzie 1939 r. wrócił do okupowanej przez Niemców Polski i włączył się w działalność podziemia antyhitlerowskiego.

Zostaje kurierem między władzami Polski Podziemnej a rządem polskim na uchodźstwie. Odbywa kilka podróży do Anglii i Francji. W czasie jednej z nich zostaje aresztowany przez Gestapo na Słowacji, a następnie odbity. Jako wysłannik władz Polski Podziemnej informuje rząd polski, brytyjski i amerykański o sytuacji w Polsce i eksterminacji Żydów. W sierpniu 1943 r. osobiście składa raport prezydentowi F.D. Rooseveltovi. Po wojnie osiedla się w Stanach Zjednoczonych. W 1952 r. uzyskuje doktorat z filozofii w Georgetown University i zostaje wykładowcą na tej uczelni.

Za swą działalność podczas II wojny światowej został odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari i Medalem „Sprawiedliwy wśród narodów świata”. Swoje wojenne przeżycia opisał w książce „Story of Secret State” (1944). Był współpracownikiem New Catholic Encyclopedia, Encyclopedia Americana, Collier’s Encyclopedia.

[PIW, 1992]