Spośród modnych ostatnio biografii różnych artystów, książka Romana Dziewońskiego poświęcona twórczości Gabrieli Kownackiej – „Gabi. Gabriela Kownacka” wyróżnia się bardzo dobrym stylem i językiem.

Dziewoński niezwykle serdecznie i ciepło wypowiada się o życiu zawodowym postaci, o której pisze. Dokładnie opisuje role, w jakich występowała aktorka, przytacza fragmenty udzielonych przez nią wywiadów, a także wypowiedzi artystów, którzy pracowali z Kownacką. Książka zawiera również wiele fotografii zmarłej aktorki.

Ogromna wiedza autora o teatrze i filmie pozwala czytelnikowi na głębsze zrozumienie, na czym polega dobre aktorstwo i ile poświęcenia wymaga występowanie na scenie. Dla mnie szczególne znaczenie miało krytyczne spojrzenie Dziewońskiego na współczesny świat sztuki masowej, kreowanej przez media oraz tzw. celebrytów, którzy z prawdziwą sztuką niewiele mają wspólnego. Niektóre fragmenty są wprost rewelacyjne! Do moich ulubionych należy ten:

„Dziś to opowieść z innej bajki. Pierwsze lepsze »nic« można medialnie wydalić, opakować serialem i wymyśleć dla tego nagrodę. I już. Zcelebrytowana gwiazdka gotowa. Mówi. Na scenie nie można zrozumieć – co, ale w jakimś telewizyjnym pogadalniku dla mniej rozwiniętych, prowadzonym przez wypolerowanych na umyśle, owa namaszczona na gwiazdkę wypowie się na każdy temat. Taka specjalistka od ciastek typu beza, tylko jeszcze inaczej”*.

Dziewoński opowiada się za sztuką niosącą coś więcej niż tylko rozrywkę dla ludzi, którzy zapomnieli, co znaczy myśleć. Choć głównym tematem jest twórczość serialowej Anki z „Rodziny zastępczej”, ukazuje wartość sztuki, która od człowieka wymaga wrażliwości w spojrzeniu na siebie i otaczającą rzeczywistość. A styl i serdeczność, z jaką mówi o głównej bohaterce, zasługują na szczególne wyróżnienie.

Książka warta polecenia, chociażby ze względu na wiedzę, wrażliwość i kulturę wypowiedzi autora.


---
* Roman Dziewoński, „Gabi. Gabriela Kownacka”, wyd. LTW, 2012, s. 47,