"Naszyjnik z Madrytu" sprezentowała mi koleżanka na urodziny. Poza zwykłymi życzeniami powiedziała także, że powinnam poznać inną literaturę i książka ta ma mi w tym pomóc.

Na pierwszy rzut oka - romans. Główna bohaterka, Iga, ma 35 lat, dwoje dzieci i kochającego męża, przyjaciół, niezwykłą rodzinę, piękny dom i satysfakcjonującą pracę. Nagle okazuje się, że nie jest jedyną kobietą w życiu męża. Dziwnym zrządzeniem losu tego samego dnia spotyka przystojnego i tajemniczego Szymona...

Ale na tym schemat się kończy. Iga walczy z mężem o rozwód, o dzieci i o ich piękny dom. Co i rusz wspomina swoją przeszłość, w której dominuje smutek i niezrozumienie. Teraźniejszość także nie jest łatwa.

Uderzył mnie sposób ukazania upadku Igi - według mnie naprawdę się poniżała, wykłócając się z mężem, uciekając i śledząc. Może takie było założenie autorki - jasno nakreślić portret kobiety, która myślała, że już ma wszystko i była spokojna o przyszłość, a której świat nagle się wali. Pokazać, do czego może się posunąć zdradzana kobieta, która dodatkowo miała trudne dzieciństwo.

Rzeczywiście nie czytam tego typu książek. Książka Doroty Combrzyńskiej-Nogali mnie nie przekonała. Osadzona w bardzo współczesnych realiach, przepełniona jest złymi uczuciami, w każdej rodzinie zdarza się zdrada, a wypadki samochodowe czyhają za każdym rogiem. W tym świecie miłości się jakby nie szanuje, ludźmi pogardza.