Obie te książki Gabriela Garcii Marqueza są przesycone upałem. Atmosferę południowej duchoty czujemy w nich metaforycznie i dosłownie. Akcja obu toczy się w tajemniczym miasteczku Macondo. Zarówno "Zła godzina" jak i Szarańcza" to powieści o zniewoleniu, opresji, wyborach moralnych. W tym Marquez jest mistrzem.

"Zła godzina" opowiada o tajemniczych paszkwilach pojawiających się w miasteczku, które burzą pozorny spokój mieszkańców, powodują zbrodnię. Nastrój grozy jak z powieści kryminalnej, ale nie o to chodzi w tej książce. Nastrój wszechogarniającego lęku, pojawiające się pytanie: kto następny będzie ofiarą tajemniczego twórcy paszkwili? Mieszkańcom Macondo zabrano kruchy spokój.

W "Szarańczy" rozterka moralna bohaterów godna jest pióra klasycznego tragika. Dlaczego nie można oddać ostatniej przysługi człowiekowi, którego nienawidzi całe miasteczko. Dlaczego go nienawidzi do tego stopnia, że nie pozwala go pochować? Czy jest to tylko zemsta, czy coś więcej? Czy człowiek ma moralny obowiązek narazić się społeczności, w której żyje w imię przyzwoitości i pryncypiów moralnych?

Pytania, które Marquez stawia przed czytelnikiem, są z gatunku tych, na które nie ma prostej i jednoznacznej odpowiedzi. A może nie ma odpowiedzi wcale.
Rewelacyjne pisarstwo kolumbijskiego noblisty skłania do czytania nawet, jeśli na razie nie wiemy, co odpowiedzieć na zadane przez niego pytanie.



Szarańcza (García Márquez Gabriel)

Zła godzina (García Márquez Gabriel)