"Nie jestem kobietą z tej książki. Co najwyżej ją przypominam, tak jak może ją przypominać jakakolwiek kobieta naszych czasów, która żyje w pojedynkę, pracuje i myśli. Właśnie po to, żeby każda kobieta mogła się w niej rozpoznać, nie wyposażyłam jej w twarz, imię, adres, wiek [...]. Nie formułuję żadnego przesłania, nie próbuję nawet rozwiązać problemów. Nie na tym polega zadanie pisarza. A poza tym, jakżebym mogła formułować jakieś przesłanie w książce będącej apoteozą wątpienia? Bohaterkę dręczą tysiące znaków zapytania, za każdym razem, kiedy jest przekonana o jednym, twierdzi również coś wręcz przeciwnego [...]".

Tak mówiła Oriana Fallaci z okazji wydania "Listu do nienarodzonego dziecka". Książka jest monologiem kobiety oczekującej dziecka, która swojego przyszłego macierzyństwa nie uważa za obowiązek, lecz za osobisty i odpowiedzialny wybór. Wybitna włoska dziennikarka, nie rezygnując z typowego dla siebie namiętnego tonu, stawia pytania własnemu sumieniu i mierzy się z fundamentalnymi zagadnieniami dotyczącymi kobiecej kondycji. Czy wystarczy pragnąć dziecka, żeby zmusić je do istnienia? Czy słusznie jest poświęcić życie już istniejące dla życia, którego jeszcze nie ma?

Książka "List do nienarodzonego dziecka" idzie dalej niż dylematy dyskusji nad aborcją. Zwróciła na siebie uwagę czytelników na całym świecie i jest dzisiaj uważana za klasyczną pozycję literacką.

[Świat Książki, 2013]