Z pewnością „Kwiatki” odegrały w kulturze ogromną rolę, tworząc potoczne wyobrażenie o świętym biedaczynie – bożym wesołku. W pewnym sensie spopularyzowały jego postać. Nie można jednak zapominać, że oprócz nich i oprócz wielu innych pośrednich świadectw, pozostały też pisma samego Franciszka. Najbardziej bodaj znanym jego utworem jest „Pieśń słoneczna”. Trzynastowieczny kopista poprzedził ją notatką o tym, jak powstała: „kiedy był chory u św. Damiana”. Są też napomnienia, reguły, listy i modlitwy Świętego powstałe w latach 1206-1226. Pisane jego (niezbyt wprawną) ręką albo dyktowane któremuś z braci lepiej władających łaciną. One stanowią podstawową wykładnię franciszkańskiej duchowości. Kilka z nich, zasadniczej, jak się zdaje, wagi, włączamy do tego tomu.

[Wydawnictwo Antyk, 2003]