"Gęsia skórka mnie obsiadła, poczułem nagle taki przypływ rozkosznej pokory, poczułem, że moja bezwolność jest czymś nieskończenie przyjemnym, że zniosę każde zło mi zadane z cierpliwością męczennika, i przełknąłem ślinkę na samą myśl o tym, że oto jestem u progu świętości, bo cokolwiek mi się przytrafi, będzie ostatecznym naruszeniem mojej nietykalności, a więc prawo jest po mojej stronie, mogę ze stoickim spokojem poddać się choćby łamaniu kołem, a nawet z przyjemnością, bo jestem ofiarą, a on przemoc ucieleśnia, aż napłynęły mi do oczu łzy wzruszenia nad własnym losem, i skórka i ślinka i rozkosz ofiarnej bierności zaczęły się we mnie zlewać w jedno i rozpuszczać mnie w swoim cieple (...)"

"Czułem, że tylko w ten sposób stanę się wreszcie równie biedny, stanę się jej zawszonym pastuszkiem, czułem, że nie będę już musiał nawet udawać seplenienia góralskiego, nasze wszy porozumieją się ponad podziałami, nic nas nie może zjednoczyć lepiej, nic nas nie może lepiej pojednać."

"Regina boi się śmierci; nie może zasnąć, bo się boi, że umrze we śnie i przegapi ten moment, jedyną atrakcję, jaka jej w życiu jeszcze została."

Widmokrąg (Kuczok Wojciech)