Margaret Atwood to jedna z najwybitniejszych współczesnych pisarek. W swoim dorobku ma kilkadziesiąt książek, na które składają się powieści, zbiory opowiadań i teksty eseistyczne. Prestiżowe nagrody, jakie ma na swoim koncie świadczą o niekwestionowanym kunszcie literackim. „Moralny nieład” to książka długo wyczekiwana przez polskich czytelników – książka potwierdzająca kunszt i talent kanadyjskiej pisarki.

„Moralny nieład” stanowi autobiografię Atwood – nie pisarki, lecz kobiety zwyczajnej, mającej swoje własne problemy, której miniformy literackie, jakimi są opowiadania, to przede wszystkim przemyślenia nad własną tożsamością i wyborami dokonywanymi każdego dnia. Bohaterką opowiadań Atwood uczyniła Nell – forma „ja” charakterystyczna dla autobiografii właściwie nie występuje. Być może spojrzenie z innej perspektywy ułatwia jej konfrontację z własnym życiem i tym, co próbuje w nim po latach dostrzec i odnaleźć. Na pierwszy plan wysuwają się więzi rodzinne oraz relacje z młodszą o dwanaście lat siostrą, która w poszczególnych opowiadaniach jest przez autorkę różnie przedstawiana czytelnikowi. Opieka i odpowiedzialność za siostrę, które spadły na barki dorastającej Atwood, stanowiły dla niej ciężar spychający beztroskę dzieciństwa na dalszy plan.

Opowiadania składające się na „Moralny nieład” to urywki, fragmenty różnych historii – wydarzenia pozornie pozbawione ciągłości. Im dalej zagłębiamy się w lekturę, tym bardziej utwierdzamy się w przekonaniu, że to wszystko jednak ma sens. Opowiadania te bowiem ukazują nam życie bohaterki z różnych stron – raz widzimy ją jako dorastającą młodą kobietę, innym razem kochankę, by z kolei powrócić do szczęśliwych momentów u boku męża. Książka Margaret Atwood to również głęboka analiza zachowań międzyludzkich, człowieczeństwa i problemów natury moralnej, próba określenia siebie i swojego miejsca na świecie. Dzięki opowieściom snutym przez Atwood stajemy się obserwatorami jej życia, powiernikami jej zmartwień i przemyśleń, które towarzyszyły jej podczas życiowych wędrówek – kluczenia przez rzekę nazywaną życiem.

Książkę Margaret Atwood polecam wszystkim – zarówno jej zagorzałym fanom, jak i tym, którzy nie czytali jeszcze nic tej kanadyjskiej pisarki.