Powyższy cytat, z początku książki, bardzo trafnie ją charakteryzuje. Ludzie innego gatunku, o których tutaj mowa, są istotami bez serca, bez litości, bez skrupułów. Małego chłopca, którego nawet nie znamy nazwiska, traktują gorzej niż jakiś przedmiot. A wszystko dlatego, że ma czarne włosy i przypomina tym Cygana lub Żyda.

Chłopiec wędruje od wioski do wioski, gdzie jest przygarniany przez różnych wieśniaków, uważajacych go za przybłędę. Ma tylko 10 lat, a przechodzi w swym młodym życiu tyle cierpienia, ile nie zniósłby najwytrwalszy mężczyzna.

Los stawia na jego drodze pijaków, u których mieszka i jest tam zmuszany do ciężkich robót, kobietę, która wykorzystuje go seksualnie, wieśniaków, wrzucających go do pomieszczenia na odchody, i innych ludzi podobnego pokroju. Czy jednak na swej drodze spotka rodziców, którzy oddali go, kiedy był mały, aby ukryć przed wojną? Czy małe dziecko, które patrzy na martretowanie zwierząt, zabijanie ludzi, gwałty i inne rozboje - ma szanse wyrosnąć na dobrego człowieka?

Podczas życia naszego bohatera pewne poglądy próbują ukształtować jego tożsamść. Raz wierzy w Boga, innym razem przekonuje się o dobru Szatana, kiedy indziej dowiaduje się o Stalinie - opiekuńczym ojcu. Sam nie jest w stanie ocenić, która ideologia jest dobra, ponieważ jest za mały i wszystkie te autorytety są mu jakby narzucane.

Pozytywną (przynajmniej w moim odczuciu) stroną całej opowieści jest to, ze narratorem jest mały chłopeic i w sposób prosty przedstawia on to, co przeżył.

Może spotkasz się kiedyś, drogi czytelniku, ze stwierdzeniem, że ksiązka "Malowany ptak" jest zbyt perwersyjna i obrzydliwa. Nie będę zaprzeczał, jednak zachęcam Cię, byś sam sie o tym przekonał. Jeśli już zdecydujesz się otworzyć na pierwszej stronie, to nie przerywaj, gdy dojdziesz do połowy, ponieważ zrozumieć można ją wtedy, kiedy doczyta się do końca. Wtedy dopiero kształtuje się stwierdzenie, że są to istoty innego gatunku...