Jest to pierwszy tom cyklu historycznego, którego na razie u nas ukazały się dwa tomy. I niestety nie zapowiada się, by ukazały się kolejne.

Akcja dzieje się w połowie XIII wieku, czyli w okresie bogatym w wydarzenia. Wydarzenia śledzimy za pomocą Williama, franciszkanina, nie będącego zresztą wzorem cnót. Przypadkowo zostaje wmieszany w intrygę zakrojoną na szeroką skalę, w którą zamieszane są wszystkie potęgi i organizacje ówczesnego świata – templariusze, inkwizycja, assassyni czy katarzy. Centrum wydarzeń jest dwoje dzieci niewiadomego, ale bez wątpienia potężnego pochodzenia. Zresztą mam wrażenie, że autor sam do końca nie wiedział, jakich im to przodków przypisać. Otacza je wielka tajemnica, choć de facto mam wrażenie, że znają ja wszyscy oprócz biednego Williama.

Powieść sprawia wrażenie komedii pomyłek, choć wcale śmieszna nie jest. Bohaterowie błądzą, gubią się, by potem całkowicie przypadkowo znowu się odnaleźć. Co prawda to nie było chyba zamierzeniem autora, ale tak wyszło. Całość jest trochę monotonna i dopiero na samym końcu przyspiesza, stając się przez to chaotyczna. Pisarz powinien trochę popracować nad warsztatem. Widać solidne przygotowanie historyczne, choć Berling nie ustrzegł się drobnych manipulacji faktami i postaciami historycznymi. Także upływający czas jest traktowany z przymrużeniem oka. Miejscami toporny język utrudnia lekturę, ale nie na tyle, by zniechęcić. Na pewno warto się z tą pozycją zapoznać, szczególnie jeśli się lubi ten okres historii.