„Kochając kogoś, dajesz mu władzę, by cię unicestwił. To bardzo prosta zależność, której jakoś nikt nie spieszy się uznać. Kochanie kogoś – zakochanie się w kimś – przewiduje dwa możliwe scenariusze: w pierwszym miłość jest odwzajemniona; w drugim, zdradzona. To wszystko. Pierwsza możliwość jest nierozerwalnie związana z drugą”*

Książka opowiada o zmaganiach dwojga ludzi z miłością. Ukazuje wstrząsający obraz uczucia i do czego może ono doprowadzić. To książka również o samotności, gdy obok są bliscy i przyjaciele.

Oceniając ją, chciałam dać 6 za uczucia, jakie we mnie wzbudziła, za skrupulatne, bezwzględne opisy, za to, że nie mogę o niej zapomnieć… Oceniłam na 5, bo było tam jedno zdarzenie, które w całym realizmie tej książki tam nie pasowało.

To naprawdę świetna książka. To, co zostaje po niej to szok. Nie polecam osobom wrażliwym, momentami bywa naprawdę brutalna.







* Duncan Glen, „To, co zostaje”. Vesper, 2007