Gdyby Andrzej Sapkowski i Teodor Parnicki mieli napisać wspólnie powieść, byłby to "Bogumił Wiślanin".

Od mitycznego świata pogańskich bogów do chrześcijańskich początków państwa polskiego


Przyjście na świat Bogumiła Wiślanina przepowiedział proroczy sen jego matki. Bogumił był wybrańcem bogów. Człowiekiem, który wędrował przez życie po drogach z pajęczyn i pił żywą wodę. Jego bronią były wrzeciono i miecz, a siłą czyste, wierzące serce. Przyszło mu żyć w czasach, gdy między plemionami Słowian trwały walki o dominację, a ich świat stał u progu chrześcijaństwa. Obcując z bóstwami i walcząc z wrogami Wiślan i Polan, próbował wypełnić misję, do której został powołany.


Paweł Rochala - z wykształcenia strażak, z zamiłowania historyk i pisarz. Wychował się na twórczości Karola Bunscha i Teodora Parnickiego. Jest autorem książek popularyzujących historię: "Cedynia 972" (2002), "Niemcza 1017" (2004) i "Las Teutoburski 9 rok n.e." (2005).


"Przy łożu stały trzy stare, obce niewiasty, pochylone nad malcem i mocno weń wpatrzone. Poznała je, to były Rodzanice.
- Będzie piękny, silny i mądry, ale niezbyt szczęśliwy w miłości... - powiedziała pierwsza.
- ...Za to ulubiony przez bogów, kniaziom równy, choć przez ludzi niedoceniany - dodała druga, nim przebrzmiały słowa pierwszej.
Trzecia odezwała się, nim druga zamknęła usta:
- ...Jego droga to nić pajęcza, może nie zdążyć z rozsupłaniem - skończyła, rozkładając ręce. Miłosława zobaczyła między nimi gęstą, starą pajęczynę. Nim zdążyła pozbierać myśli i powiedzieć choćby słowo, Rodzanice rozpłynęły się w powietrzu".

[Świat Książki, 2005]