Książka jest zbiorem opowiadań o ginącym świecie starych robotniczych dzielnic śląskich, o mieszkańcach słynnych familoków.

Autor - debiutujący w formie prozatorskiej - w sposób niezwykle plastyczny, językiem nasyconym poezją opisuje baśniowy świat wierzeń mieszkańców Śląska i przeplata go we wspomnieniach ze światem rzeczywistym. Choć jest to książka bardzo osobista, utrzymana w konwencji pamiętnika lirycznego, jest równocześnie dokumentem utrwalającym ową niepowtarzalną aurę epoki, która nieodwołalnie przemija.

[Wydawnictwo "Śląsk", 1983]