Starzy (i ci młodsi) włóczędzy zapewne znają piosenki Starego Dobrego Małżeństwa, jak na przykład "Czarny blues o czwartej nad ranem", cykl "Makatek", "Obudź się" i inne, ale już niewielu wie, że napisał je Adam Ziemianin.

Śpiewane podczas licznych wędrówek, nieodmiennie kojarzą mi się z zapachem ogniska, atmosferą zadumy i zwyczajnej radości z przebywania z ludźmi, których łączy jedno - miłość do świata i nieustający podziw dla natury, a także chęć ocalenia od zapomnienia chwil, miejsc, starych cerkiewek, pochylonych krzyży na rozstajach dróg. A właśnie wiersze Adama Ziemianina w niezwyczajny sposób ocalają od zapomnienia tak wiele miejsc...