Jest to dramatyczna i groteskowa zarazem historia dwojga studentów żydowskiego pochodzenia - Leo Singera i Judith Katz - rozgrywająca się w Wiedniu i São Paulo. Z inwencją i smakiem Robert Menasse ukazuje równie tragiczną, co żałosną postać młodego człowieka, pragnącego za wszelką cenę napisać dzieło życia. Judith ma być jego muzą i wspierać go w stworzeniu systemu filozoficznego, który raz na zawsze wyjaśniłby świat. Jej śmierć udostępnia mu poznanie tajemnicy życia. Ale czy Judith rzeczywiście nie żyje?

Ta powieść to nie tylko żydowska saga rodzinna z elementami prozy filozoficznej, to także elegia o ludziach, którzy tworzyli na Zachodzie tzw. pokolenie '68, a przede wszystkim opowieść o pułapkach ludzkiego umysłu, o wielorakim niespełnieniu i o miłości, która nigdy miłością nie była.

[PIW, 2002]