Tak poezja, jak i proza S. Czycza zrywają z utartymi konwencjami, przynoszą przepełniony wizyjną ekspresją obraz świadomości człowieka, któremu życie jawi się w całym swym okrucieństwie.

Nowa powieść "Nie wierz nikomu", której akcja rozgrywa się we wczesnych latach pięćdziesiątych, jest taką właśnie niekonwencjonalną, obnażającą pewne stereotypy próbą scharakteryzowania tego okresu. Rzeczywistość, celowo przejaskrawiona, została tu pokazana przez pryzmat świadomości narratora - skrajnego indywidualisty - nieprzychylnego obowiązującym wówczas normom życia i pracy.

[Wydawnictwo Literackie, 1987]