Gdyby zebrać wszystkie jednozdaniowe wypowiedzi pani Ming, powstałaby całkiem pokaźna księga złotych myśli, inspirowana zapewne Konfucjuszem. Podczas lektury pomyślałam sobie, może to i dobrze, że funkcjonują powiedzenia i złote myśli, bo przecież są prawdy, które się nie zmieniają i które trzeba ująć w krótkiej formie. Taką samą krótką formę proponuje w swojej twórczości Éric-Emmanuel Schmitt. Jego opowiadania czy dramaty nigdy nie są przesadnie długie, a zwracają się w stronę tego, co najważniejsze i często niedostrzegalne. I tak jak przysłowia – powtarza te prawdy aż do znudzenia, żebyśmy wreszcie zrozumieli.

W „Tajemnicy pani Ming” przeczytamy o kobiecie, która wychowała w Chinach dziesięcioro dzieci, mimo że prawo pozwala mieć tylko jedno. Bohater, a jednocześnie narrator opowieści poznaje dojrzałą już Chinkę w jednej z pekińskich toalet i zawiązuje się między nimi coś na kształt przyjaźni.

Sposób, w jaki pani Ming mówi o swoich dzieciach, jest zachwycający. Każde z nich traktuje indywidualnie, podkreślając najbardziej nadzwyczajne cechy.

Tyle że z panią Ming związana jest pewna tajemnica.

Polecam!