"Kamienna cisza" to pierwsza książka Kjella Erikssona, jaka trafiła w moje ręce. Z racji słabości do skandynawskich kryminałów, nie mogłam pozostać obojętna. Moim zdaniem, nie jest to poziom Stiega Larssona ani Jo Nesbø, ale czyta się całkiem przyjemnie.

Powieść rozpoczyna się śmiercią kobiety z dzieckiem. Sytuacja wygląda na wypadek, w którym kierowca potrącił pieszych, przestraszył się i uciekł… Okazuje się jednak, że zniknął także mąż kobiety i powstaje pytanie, czy jest mordercą, czy może kolejną ofiarą. Śledztwo ujawnia w życiu pozornie udanej rodziny coraz więcej rys. Dochodzenie staje w martwym punkcie, w którym nikt nie kwapi się do pomocy policji, a wręcz przeciwnie.

Dużym plusem jest zakończenie, zaskakujące i nieprzewidywalne. Minusem - dość powolne rozwijanie akcji i to, że napięcie raczej spada w miarę rozwoju akcji, niż rośnie. Trochę zniechęcający jest też wątek miłosny, mocno rozbudowany i wstawiony w sam środek śledztwa. Bohaterka jak na policjantkę jest strasznie nieogarnięta i dużo użala się nad sobą.

Podsumowując, na pewno sięgnę po kolejną część, chociaż bez wielkich oczekiwań, może pani komisarz trochę zmądrzeje.