„Czy to smutek nas ogarnia, kiedy piękne wspomnienia kruszeją, gdy wraca się do nich pamięcią, bo wspomniane szczęście nie wynikało z prawdziwej sytuacji, ale z obietnicy, która nigdy nie została dotrzymana?”

*

„Trudno ocenić lata, których się jeszcze nie przeżyło albo które ma się jeszcze przed sobą.”

*

„Uciec nie znaczy tylko skądś odejść, lecz również dokądś dotrzeć.”

*

„Dlaczego to co było piękne, blaknie, kiedy wracamy do tego pamięcią, kruszy się i rozpada, bo kryło okropną prawdę? Czasami, kiedy koniec jest bolesny, wspomnienie nie odpowiada prawdzie o szczęściu. Czy o szczęściu może być mowa tylko wtedy, kiedy jest wieczne?”

*

„Są rzeczy, w które po prostu nie wolno się wdawać i od których, o ile nie przyjdzie zapłacić za nie własnym życiem, należy odstąpić”

*

„Chciałem sprostać obu: zrozumieniu i potępieniu. Ale obu naraz się nie dało.”

*

„Próbowałem więc osiągnąć stan tej samej niewinności, z jaką dzieci kochają swoich rodziców. Ale miłość do rodziców jest jedyną miłością, za którą człowiek nie odpowiada.”

*

„A może „za późno” w ogóle nie istnieje, może jest tylko „późno”, a „późno” jest o wiele lepsze niż „nigdy”?”

*

„Czy po latach samotności świat może się komuś wydać aż tak nie do zniesienia? Że woli się zabić, niż powrócić do niego ze swojego klasztoru, ze swojej pustelni?”

*

„Ucieczką nie jest bowiem zajmowanie się przeszłością, tylko zdecydowane skupienie się na teraźniejszości i przyszłości, ślepej na schedę przeszłości, którą przecież jesteśmy napiętnowani i z którą musimy żyć.”

Lektor (Schlink Bernhard)